04 sep Art Journal: augustus 2022

De afgelopen week heb ik me hier helemaal het schompes zitten tekenen, godmiljaar. Het is echt stevig aanpoten. zo’n art journal, zelfs als je lang niet elke dag een tekening maakt. Als je het een paar dagen laat liggen (omdat het in je hut 30+ graden is, bijvoorbeeld) dan loop je meteen achter en daar raakte ik een beetje geïrriteerd van. Want kijk, het zit zo: ik ben zo iemand die vrijwel nooit iets afmaakt en meestal komt dat omdat ik vaak zonder plan aan onhaalbare en waanzinnige dingen begin. Waar ik dan meteen na twee weken in vastloop, omdat het gewoon te groot, te moeilijk of te veel is. Best jammer op zich, want God weet wat voor een genialiteit er allemaal al een vroege dood gestorven is. Aan ideeën geen gebrek, zullen we maar zeggen. Maar daar had ik met deze nieuwe actie helemaal geen zin in, dus heb ik de turbo even aangezet. Ik ben alweer bijna bij met mijn tekeningen. In ieder geval genoeg nu om dit blogje te kunnen tijpen, dat is ook al wat. Dit zijn mijn vier favoriete tekeningen van de afgelopen maand, onder de afbeeldingen kun je wat lezen over elke pagina.

Copy
Voor mijn nieuwe baan per 12 september moest ik allerlei formulieren uitprinten, invullen, scannen en terugsturen. Als tekenend en vervend persoon heb ik natuurlijk wel een goede scanner, maar een printer heb ik niet. Ik print namelijk nooit wat. Vroeger had je nog wel eens een concertkaartje of een treinkaartje dat je geprint nodig had, maar dat is nu echt niet meer het geval. En als je in een miniwoonst woont, dan ben je gedwongen om spaarzaam met je ruimte om te gaan, dus ik besloot jaren geleden al dat ik geen printer ging kopen, die krengen doen het sowieso de helft van de tijd niet. Maar ja, soms is dat toch onhandig… bijvoorbeeld als je dingen voor nieuwe banen moet printen. Dus toog ik naar Hoog Catharijne, daar zit een copyshop. Die er helemaal niet zo uitziet zoals in de tekening, maar dat is gewoon dichterlijke vrijheid van de kunstenaar of zo.

Bridgerton
Ergens halverwege augustus ging ik ‘even’ alle afleveringen van het tweede seizoen van Bridgerton kijken en nu heb ik weer eens een regency-aanval, die zich meestal uit in dat ik denk dat ik Mr. Darcy achter elke boom zie. Wel de Colin Firth-versie hè, andere Mr. Darcy-versies accepteer ik niet. Dit regency-gedoe is nog geen obsessie, omdat ik er nog geen actie op heb ondernomen, maar ik zit zwaar te overwegen om zo’n regency-jurk te gaan maken. Want ik had nog niet genoeg te doen. Had ik al gezegd dat ik weer ga werken? Nou ja, je moet je ook niet te veel vervelen, want dan ga je nadenken en ik weet niet hoe dat bij jullie zit, maar als ik na ga denken dan komt daar zelden iets goeds van. Dan kun je beter een regency-jurk naaien.

Oma Elisabeth
Op 21 augustus schoot er iets vast in mijn rug toen ik me omdraaide in bed. Ik kon mij opeens helemaal niet meer bewegen en liggen ging ook niet echt lekker meer. Dus toen ben ik opgestaan (het was nog niet eens 7 uur, godbetert), heb wat achter mijn bureau gezeten (ook niet ideaal) en in de loop van de ochtend heb ik mijzelf naar de bank gesleept. Daar had ik een soort hol gebouwd van kussens, waar ik de rest van de dag niet meer uitgekomen ben. Ik kon me amper bewegen zonder te verrekken van de pijn, dus tegen de avond (ja toen al, hahaha) besloot ik er wat ibuprofen in te mikken. Dat werkte gelukkig en toen heb ik wel nog redelijk geslapen. Oma Elisabeth, hoor. Ik krijg kwalen, godnondeju. Het heeft een paar dagen geduurd voor het helemaal weg was, trouwens. Ik raad jullie dit soort geintjes niet aan.

Hallo Bangkok
R. was de hele vakantie in Bangkok en af en toe gingen we Skypen. Om onze culinaire avonturen te bespreken (wat R. daar allemaal at en wat ik hier allemaal kookte) en we speelden wat quizjes op youtube, waarbij de ‘raad-het-land-aan-de-hand-van-google-streetview’-quiz al snel populair was. Altijd lachen, dit soort acties… youtube staat vol met idiote quizzen voor erkende nerds zoals R. en ik. De tekening van ons ‘belletje’ maakte ik vanochtend en ik was echt een beetje verbaasd toen het af was… omdat de uitkomst eruit zag alsof ik wist wat ik zat te doen. Vind ik interessant, want ik doe echt maar wat… ik probeer dit art journalgedoe met zo weinig mogelijk gedachten aan te vliegen en vooral niet te denken dat ik dingen niet kan. Langzaamaan krijg ik het idee dat er wat verbindingen in mijn hoofd aan het ontstaan zijn die ergens toe gaan leiden, net als bij het leren van een muziekstuk. Ik teken veel dingen nu nog na, maar eerlijk gezegd kon ik daar een paar maanden geleden ook nog helemaal niks van. Dus laat gaan, laat gaan. Zo lang ik maar accepteer dat het tijd kost en me niet ga haasten, dat is denk ik de grootste uitdaging. In zowat alles dat ik onderneem, trouwens.