16 mrt Berlino: Een muur en een concert

Een muur en een concert

Mijn vierde dag in Berlijn bracht ik door bij de Berlijnse muur en in de Philharmonie. En waarschijnlijk op nog wel wat plaatsen, maar die kan ik niet traceren, want daar heb ik geen foto’s van. En dat is niet omdat het in 2007 was, ik maak soms gewoon heel weinig foto’s als ik op vakantie ben. Daardoor zal het af en toe ook wat moeilijker zijn om een verhaaltje over Berlijn te schrijven, want mijn geheugen is wel goed, maar niet zo goed. Deze editie van Berlino zal een beetje zo zijn, want hoewel er best nog wel wat hilarische niet-vertelde anekdotes zijn over mijn eerste tripje naar Berlijn, weet ik vrijwel zeker dat die niet op deze dag hebben plaatsgevonden. En een bietje geschiedvervalsing is prima binnen dit project, maar je moet niet iets wat op dinsdag gebeurde opeens plaats laten vinden op donderdag, alleen voor het verhaal. Dat gaat zelfs mij te ver.

Wat me wel bijgebleven is van deze dag is dat we de Gedenkstätte Berliner Mauer aan de Bernauer Straße bezochten, want daar heb ik een foto van. Dat is echt een enorme aanrader als je nog nooit in Berlijn geweest bent. Op die plek is een heel stuk van de voormalige Todesstreifen ingericht als gedenkplaats voor de Berlijnse muur. Ook is er een informatiecentrum, waar je vanaf de bovenste verdieping een goed uitzicht hebt over een stuk van de muur en wat daarachter ligt. Dit hebben ze laten staan, zodat je goed kan zien hoe de situatie toentertijd ingericht was aan de Oost-Duitse kant. Het informatiecentrum was er in 2007 ook al en het bood inzicht in de geschiedenis van de muur door middel van verhalen, foto’s en video’s. Tegenwoordig is de Gedenkstätte veel uitgebreider dan ie in 2007 was. Zo ontbraken de kenmerkende stalen constructies die de voormalige locatie van de muur markeren bijvoorbeeld nog. Door de jaren heen heb ik het monument steeds uitgebreid zien worden, want ik kom er nog steeds regelmatig als ik in Berlijn ben. Het is een indrukwekkende plek, die op een waardige manier is ingericht om de slachtoffers van die waanzinnige muur te herdenken.

’s Avonds gingen A. en ik op pad voor het concert der concerten en de aanleiding van dit tripje: een uitvoering van Die Sieben Todsünden van Kurt Weill. De Berliner Philharmoniker speelden het stuk onder leiding van Simon Rattle en na de pauze (of was het ervoor… ik kan het boekje niet vinden… had ik wel een boekje?) kregen we ook nog het tweede pianoconcert van Brahms, gespeeld door Daniel Barenboim. Wie mij een beetje kent, weet dat ik echt geen lor om Brahms geef, maar als zo’n orkest het speelt en dan met zo’n pianist, dan valt je verder ook niet veel zinnigs meer in, want dat is zo ongeveer het beste wat er überhaupt mogelijk is op dat gebied. Dus dat was een behoorlijk puike avond, moet ik zeggen. En het begin van mijn levenslange liefde voor de Philharmonie en z’n geweldige orkest. Vandaar dat ik de lino bij dit blogje aan dit aartslelijke gebouw gewijd heb, dan hebben we dat ook meteen gehad. Joe.

Ik kan je een concertbezoek trouwens van harte aanraden. Een ticket boeken kan heel makkelijk via de website van de Berliner Philharmoniker. Als je op tijd boekt, hoeft dat helemaal niet duur te zijn. Je kunt met een gerust hart een goedkoop kaartje kopen, want de zaal zit zo goed in elkaar, dat je eigenlijk vanuit elke hoek wel zicht hebt op het orkest (ik heb echt al op zoveel verschillende plaatsen gezeten in die zaal, het kan allemaal prima). Als de Berliner zelf spelen (dikke tip: dit wil je echt wel zien/horen) dan spelen ze hetzelfde programma drie of vier keer tussen donderdag en zondag. Soms (alweer een dikke tip) is het orkest niet zo groot of is er geen koor en dan verkopen ze de plekken achter het orkest de dinsdag van te voren voor 10 of 15 euro of zo, pin me er niet op vast. Daarvoor moet je op een raar tijdstip in de middag in ‘de vage rij’ gaan staan. Dit was trouwens pre-corona, geen idee of het nog zo is. Ik schrijf er nog wel een keer wat over in een Berlino-editie die over mijn eigen ervaringen met de vage rij gaat. Ik zoek tegen die tijd wel uit of het nog steeds zo werkt, want ik moet nu gaan koken en anders loopt alles in het honderd. Dus google zelf maar wat op ‘vage rij Berlijn’, weet ik veel. Misschien leer je dan ook nog wat over de Berghain, want die heeft ook een vage rij.