Elise en haar obsessies
2245
post-template-default,single,single-post,postid-2245,single-format-standard,bridge-core-3.1.3,qode-page-transition-enabled,ajax_fade,page_not_loaded,,qode-title-hidden,qode-theme-ver-30.2,qode-theme-bridge,disabled_footer_top,qode_header_in_grid,wpb-js-composer js-comp-ver-7.3,vc_responsive,elementor-default,elementor-kit-15645

Elise en haar obsessies

Een tijdje geleden bedacht ik dat ik wel een projectje wilde doen met alle minibiebjes bij mij in de buurt (en elders) en alle boeken die ik op een stapeltje heb liggen om weg te doen/geven. Maar hoe ik daar dan weer een verhaaltje over in elkaar ging zetten, dat was nog een beetje ongewis. Een week of twee geleden bedacht ik dat het helemaal niet zo ingewikkeld hoefde te zijn. Ik doe een boek in een minibiebje en ik neem er een uit. En dan tik ik een verhaaltje over die twee boeken of over de schrijver of zo. Heel diepgravend wordt dat niet, dus als je voor intellectuele bespiegelingen komt dan eh… ksssst.
Misschien vraag je je af waarom ik boeken wegdoe? Nou, dat is heel simpel: ik woon op krap 30 vierkante meter. En ik weet heel goed welke boeken in mijn boekenkast kanshebbers zijn om gelezen of herlezen te worden en welke niet. Er zijn boeken die ik nooit weg zal doen, omdat ik ze gewoon uit de kast wil kunnen trekken om ze opnieuw te lezen. Of gewoon een klein stukje eruit, omdat ik daar zin in heb of ik me iets afvraag omdat ik opeens een inzicht krijg. Maar voor de meeste boeken geldt dat niet en ik ben gewoon niet zo sentimenteel aangelegd als het op spullen aankomt.

Dus ging ik een week of twee geleden op weg met een boek in mijn tas. Ik loop heel wat rondjes door mijn buurt, dus ik weet wel een paar minibiebjes die echt op een steenworp afstand van mijn huis te vinden zijn. Ik stak het kanaal over en ging na het bruggetje linksaf, de Kanaalweg in. Daar ligt aan de linkerkant van de weg een minibiebje, ergens halverwege tussen Buurten en de ingang van Park Oog in Al. Ik had er eerder die week al eens in geloerd en ik zag wel wat boeken staan die ik op zich wel zou willen lezen/hebben. Ik besloot om zelf maar meteen een dik boek mee te nemen, een verhalenbundel van Rascha Peper. Ooit las ik eens het eerste verhaal, maar ik zou jullie niet meer kunnen vertellen waar het over ging. Ik ben niet zo’n korte verhalen-mevrouw, die dingen staan haaks op mijn obsessie voor dikke negentiende-eeuwse boeken, waar men bij voorkeur pagina’s lang veldslagen of het overgevoelige gemoed van een dame beschrijft met een aantoonbaar teveel aan bijvoeglijke naamwoorden. Ik had de bundel ooit eens bij De Slegte in Nijmegen gekocht, omdat ik erg genoten had van andere boeken van Peper, waaronder Oesters, Dooi en Russisch Blauw. Die drie staan hier dus ook nog steeds in de kast. Vooral Russisch Blauw staat op de nominatie om ooit herlezen te worden, want dat gaat over de laatste tsarenfamilie en tja, rojalties… dat is een andere grote obsessie van ondergetekende. Mocht je dat toevallig gemist hebben.

 

Kiezen wat je mee gaat nemen uit een minibiebje is moeilijker dan er iets achterlaten. Nu ik de foto’s zo terugkijk, zou ik misschien ook wel een andere keuze gemaakt hebben. Op de bovenste foto zie je namelijk een boekje van Simone de Beauvoir in het Frans. Een andere obsessie van mij is boekjes in het Frans lezen (er komen nogal veel obsessies van mij samen in boeken, zie ik nu). Niet om interessant te doen of zo, maar de beste manier om je passieve kennis van een taal op te schroeven, is lezen in die taal. Ook al gaat het langzaam en vraag je je soms af waar je in godsnaam mee bezig bent. Met Duits en Engels ben ik daar doorheen, dat lees ik vrijwel probleemloos. Maar aan mijn Frans valt nog best wel wat te sleutelen en dat vind ik dus serieus leuk om te doen. Ja nee. Raar. Ik weet het. Maar goed, ik dwaal af. Ik zag de De Beauvoir dus niet en besloot om De Wandelaar van Adriaan van Dis mee te nemen, want dat gaat over Parijs… das wist ik. En ja, Parijs is ook weer zo’n obsessie. Ik woonde en studeerde daar ergens rond 2003 en dat was een fascinerende tijd. Hemingway schreef ooit over Parijs: ‘If you are lucky enough to have lived in Paris as a young man, then wherever you go for the rest of your life, it stays with you, for Paris is a moveable feast.’ En dat is waar, ook for a young woman. Ik mag dan wel elk jaar dertigduuzend keer naar Berlijn gaan, maar Parijs sluimert altijd op de achtergrond. Dus daar weer eens iets over lezen kan nooit kwaad. We zullen zien of het een boek is dat op de plank blijft, anders zien jullie hem vanzelf weer in de context van dit project verschijnen. Ik vind het nu al leuk.