Een erg Nijmeegs aandoend biebje
2417
post-template-default,single,single-post,postid-2417,single-format-standard,bridge-core-3.1.3,qode-page-transition-enabled,ajax_fade,page_not_loaded,,qode-title-hidden,qode-theme-ver-30.2,qode-theme-bridge,disabled_footer_top,qode_header_in_grid,wpb-js-composer js-comp-ver-7.3,vc_responsive,elementor-default,elementor-kit-15645

Een erg Nijmeegs aandoend biebje

Ik vond het weer eens tijd om naar een minibiebje te lopen. Ik zie dit exemplaar altijd hangen in een zijstraat als ik naar de bushalte loop op de Vleutenseweg. Hij valt namelijk nogal op: hij is knalgeel. Dus toen het gisteren keihard begon te regenen, besloot ik om daar eens een kijkje te gaan nemen. Mocht je ooit in de buurt zijn van Lombok in Utrecht, dan vind je het biebje in de 2e Atjehstraat. Het hangt daar geel te wezen aan een blinde muur, dus het is niet bepaald te missen.

(Intermezzo van maatschappelijk nut: Ja, er is ook een 1e Atjehstraat, maar geen 3de… dus ik raakte gefascineerd en sloeg aan het googlen. Daardoor leerde ik weer van alles over ons koloniale verleden, wat verder niemand je ooit vertelt, tenzij je het zelf uit gaat zoeken… dat blijft toch raar als je het mij vraagt.)

In mijn tas had ik het boek Grip van Stephan Enter zitten. Dat las ik ooit tijdens een postdoctorale cursus over hedendaagse literatuur op mijn oude uni. Die woonde ik altijd bij toen ik nog in Nijmegen woonde, dat was namelijk wel een goede en relaxte boekenbezigheid voor mij. Je las een boek, een slim iemand vertelde er wat interessants over en jij hoefde er verder NIKS mee. Je vraagt je misschien af waarom ik dan Nederlands ben gaan studeren als ik verder niks met boeken wil. Ja, ik weet het niet. Ik denk dat het uit liefde voor taal was, in al z’n verschijningsvormen. Om zelf te schrijven. En grammatica, ik ben dol op grammatica. Literatuur vind ik ook heel tof, hoor. Maar dus wel als ik het als een sponsje in me op kan nemen en ik dan later ergens een verband zie dat niemand anders ziet omdat er ooit een tijd was dat ik veel meer las dan wie dan ook, veel over de grens ook. Maar niet per se voor het schrijven van een werkstuk of een scriptie, dat vond ik echt een gruwelijke bezigheid. Tentamens waren nooit een probleem, want ik ben echt een sponsje… voor alles wat me interesseert of fascineert. Maar verder was het me allemaal veel te specialistisch, joh. Toen ik negentien was, moest ik dat nog ontdekken. Maar goed, terug naar het boek dat ik in het gele biebje achterliet. Ik weet nog dat ik Grip toen echt een goed boek vond en dat er iets met een rotspartij was. En een groep vrienden en een drama, dat is namelijk altijd met een groep vrienden. Daarom beweeg ik me ook nooit in groepen vrienden, ik hou daar niet van. Maar erover lezen is prima. Desondanks heb ik het boek toch weggedaan, omdat ik het waarschijnlijk niet ga herlezen en ik de mensen die in het biebje neuzen ook een goed boek gun.

Dat brengt me meteen bij het volgende punt: de in het biebje aanwezige boeken. Het was niet veel soeps, moet ik zeggen. Nou ben ik wel best een moeilijke lezer, want ondanks dat ik niet van werkstukken, scripties en ander geneuzel over boeken houd, ga ik echt niet zomaar alles lezen. Er was een Nicci French en een Dan Brown, maar dat heb ik ooit geprobeerd en daar kreeg ik jeukende bultjes van (nee nee, geen gordelroos).  Er was wel een boek over koken met Limburgs bier, dat zag ik nog wel zitten maar dan had ik meteen het literatureluurconcept van deze blogreeks los moeten laten. Dus sprak ik mezelf streng toe, daar in de stromende regen bij het gele biebje. Ook was er een Engelse versie van De Aanslag die ik voor evangelisatiedoeleinden zou kunnen gebruiken, maar dat heb ik ook maar achterwege gelaten. Ik koos uiteindelijk het boekenweekgeschenk van Hanna Bervoets (ik vermoed van 2021, want toen kwam ik nooit buiten, zelfs niet om een boek te kopen in de boekenweek… ik weet niks meer van 2021, serieus niet). Ik doe boekenweekgeschenken trouwens ook altijd weg, ik heb er hier maar een stuk of drie die ik de moeite waard vind, dus laten we kijken of deze daar ook bij gaat horen. Op de foto hieronder zie je trouwens rechts naast Wat wij zagen (het boek van Bervoets) een lila boek met stippen staan. Dat boek is Literatuur in Context. Je ziet de titel niet door de illustratie die ik ervoor geplakt heb, maar je moet het maar even van me aannemen. Dat is een boek dat ik ooit doorgeworsteld heb in mijn eerste jaar Nederlands. Dus het was een erg Nijmeegs aandoend biebje, dit. Maar ik heb het toch maar laten staan, aangezien ik mijn eigen exemplaar jaren geleden al eens ergens heb achtergelaten om een onwetend iemand in te wijden in het mysterie dat literatuurwetenschap heet. Zo ben ik nou eenmaal.