01 mei Inktober in mei
Op de Puttyverse hebben we deze maand een evenement dat de geniale naam ‘Yes You May’ heeft. Dit evenement houdt in dat je in de maand mei eens lekker ongegeneerd aan een nieuw project mag werken. Of met een stokje in een oud, ingeslapen project porren. Zo van: ‘Hee psssst, word eens wakker… er is werk aan de winkel!’
Nu moet ik zeggen dat het kiezen van een project voor iemand zoals ik best wel lastig is, want ik heb een soort oneindige lijst met nieuwe en oude projecten waar ik nog wat mee moet van mezelf. Zo wil ik altijd wel verder gaan met Deens, misschien zelfs wel Koreaans leren, een Nefertiti-kostuum ontwerpen en in elkaar zetten, de Rougon-Macquart van Zola in het Frans lezen of een Chinees Nieuwjaarsdiner koken. Of ik wel eens gek van mezelf word? Nou, inmiddels niet meer echt, want ik heb gewoon geaccepteerd dat ik zo ben. Nu de rest van de wereld nog en dan hebben we het er nooit meer over. Ja nee. Makkelijk zat.
Toen ik zo een beetje alle projecten onder elkaar zat te zetten (de bovenstaande zijn wel de meest prangende) kwam ik nog iets anders tegen op de harde schijf van mijn computer. Een aanzet die ik ooit deed om mee te doen aan inktober, een maand lang elke dag een tekening maken over een van te voren vastgesteld onderwerp. Het probleem met inktober is alleen dat de maand daarna de NaNoWriMo plaatsvindt en dat is echt een jaarlijkse klassieker hier. Ik vind het altijd wel lekker om die 50.000 woorden in een maand te schrijven, dan weet ik tenminste zeker dat ik een keer per jaar gewoon wat in het wilde weg schrijf, want dat constant en gedisciplineerd elke dag doen, dat is niks voor mij. Dat vind ik te saai en trouwens, daar heb ik geen tijd voor, want: Nefertiti-kostuum, Deens, Aziatische kooktoestanden allerlei boeken enzovoort enzovoort. En dan heb ik het nog niet eens over werk, want dat moet ik er ook allemaal maar omheen plannen, hè. Je snapt dan waarschijnlijk ook wel dat ik best zenuwachtig word van twee van die megaprojecten vlak na elkaar. Dus dat met inktober, dat komt nooit echt van de grond. Dan kijk ik eind september eens naar die onderwerpen en zie meteen allerlei beelden voor mijn geestesoog opdoemen, maar vervolgens ontbreekt het me toch een beetje aan moed om te beginnen. Ook omdat ik na 8 of 9 edities van de NaNoWriMo weet wat voor een waanzinstoestand me in november vanuit de diepten aanstaart. Die 50.000 woorden schrijf ik alleen maar elk jaar omdat ik inmiddels weet hoe ik dat moet doen, maar dan is het nog steeds echt stevig doorwerken en dan ben je blij dat je in december een beetje gaar naar je kerstboom mag staren.
En daarom heb ik nu besloten om gewoon inktober in mei te gaan doen. Wat kan mij het ook verrekken. Misschien dat ik nu de inktober-pliesie in mijn nek krijg, maar dat is dan maar zo. De omstandigheden zijn namelijk ideaal: ik ben niet aan het werk en hoewel ik best druk ben met brieven, gesprekken en andere toestanden van werkzoekaard, heb ik meer dan genoeg tijd over. En nu is er ook nog zo maar opeens een ‘Yes you May’- evenement, waar mensen mee zitten te kijken met je project, dus dit is een teken van het universum om het nu maar een keer te gaan doen. Er is namelijk niks dat bij mij zo goed werkt als meekijkende mensen. Of een keiharde, ogenschijnlijk onhaalbare deadline, het liefst een combinatie van die twee. Dus. Hophop. Ik ben even een potje tekenen deze maand. Waarbij ik trouwens niet ga kijken wat andere mensen afgelopen oktober gemaakt hebben, want daar word ik alleen maar chagrijnig van. Dit is gewoon om te oefenen en voor de leuk. Ik zal af en toe wat op instagram zetten, dan blijven jullie ook via die route op de hoogte van mijn superbelangrijke bezigheden.