22 jun De maan kwam op, de maan ging onder

Het was even stil op dit blog, ik zit hier namelijk nogal wat te verstouwen op het moment. Zo had ik opeens gekke bultjes in mijn zij (het bleek gordelroos te zijn) en ondanks dat het me echt duizend procent meeviel met de jeuk en de pijn, was ik daar toch een beetje ziekig en moe van. Tussendoor schipper(de) ik nog met een fiks aantal sollicitatiegesprekken en was het bij vlagen veel te warm in mijn hut, kortom: het waren geen ideale omstandigheden. En dat terwijl ik me toch echt voor had genomen mijn creatieve ondernemingen voorrang te geven op andere bezigheden. Vreemd genoeg zijn de activiteiten op dit blog toch de eerste dingen die sneuvelen als het even een beetje tegenzit. Ik moet nog met mezelf in conclaaf over wat ik daar eigenlijk precies van vind. Maar! Het was niet louter komkommer en kwelwater: ik heb namelijk weer van alles gekookt, ook toen ik me niet goed voelde. Het is echt het Wonder van Utrecht, hoor. Dat koken van mij. Ik zou warempel bijna durven beweren dat ik een duurzame gewoonte ontwikkeld heb sinds het begin van de pandemiemiemie. Wie had dat nou gedacht? Auwieje nae.

Omdat koken op het moment de enige constante blijkt in mijn verder nogal diffuse bestaan, besloot ik om weer eens een blogje te wijden aan een kookavontuur in mijn miniwoonst. Ik wil jullie namelijk even waarschuwen voor dumplings en het bijbehorende stoommandje, want die dingen zijn de duivel. Begin er niet aan! Voor je het weet zijn vele kostbare uren van je leven verdwenen in het zwarte dumplinggat, ligt er een stoommandje te drogen in je dakgoot en staat je hele koelkast en diepvries vol met dumplings, omdat van die hoeveelheden in die recepten echt geen drol klopt. Daarnaast ga je geheid kennismaken met de dumplingklont, ook altijd een fijne bijkomstigheid als je van die kleine deegzakjes in elkaar gaat zitten kleien. Het begon allemaal toen ik op de site van Marion een recept zag voor Chinese dumplings met gehakt. Die kon je gewoon in water koken, dus ik dacht: nou, laten we dat eens proberen. Vervolgens toog ik naar de Amazing O. voor dumplingdeegvelletjes uit de diepvries, want ik heb nog wel de tegenwoordigheid van geest om te bedenken dat je dat deeg echt niet zelf moet willen maken. Dus hoppa, daar ging ik. Met mijn vulling. En mijn deegvelletjes.
‘Ah joh,’ dacht ik, ‘Ik bewaar ze wel even in een ovenschaal voor ik ze kook, dat hoeft allemaal niet zo precies.’

En toen, dames en heren, maakte ik kennis met de dumplingklont. Dumplings moet je namelijk niet zomaar op een ondergrond zetten zonder meel en al helemaal niet zo dat ze elkaar raken. Want je krijg die dingen met geen mogelijkheid meer los van elkaar. Er ontstaat dan een soort ongedefinieerde deegbal-achtige. Als ie oogjes had gehad dan had ik ‘m Karel genoemd. Karel de Dumplingklont.
‘Oh, heb je dumplings gemaakt?’ zei R. uit Letland de dag erna tegen mij op zoom, ‘Die moet je niet tegen elkaar aanzetten, hè. Die krijg je niet meer los van elkaar.’
‘Ja, dat heb ik ontdekt,’ grinnikte ik, ‘Ik had een dumplingklont.’
Ik had wel gelezen over het risico op een dumplingklont, hoor. Maar ik denk altijd dat dat soort dingen niet voor mij geldt. Dat ik bijzonder ben. Ik weet wel dat mensen dat soms ergerlijk vinden aan mij, maar bedenk er dan maar meteen bij dat ik dus heel vaak dubbel werk zit te doen door mijn eigen grootheidswaan. Zo sneed ik ook ooit eens, stronteigenwijs als ik ben, een mango op een andere manier dan in het filmpje. Nou, dat heb ik ook geweten, de mango floepte door de keuken en ik dook er op handen en voeten achteraan.

Toen ik het door mijzelf veroorzaakte Drama met de Dumplingklont weer vergeten was (de dumplings waren wel heel lekker, trouwens) besloot ik om een stoommandje te gaan kopen. Ik had namelijk een ander recept gezien en daar werden de dumplings bereid in zo’n mandje. Ik ging weer naar de Amazing O. om een stoommandje aan te schaffen en kocht daar ook meteen een kilo garnalen uit de diepvries. Het leek me op zich wat veel, maar er moest 8 ounce garnalen in en ik dacht toen nog met mijn onnozele hoofd dat een ounce hetzelfde is als een ons. Maar dat is niet, hè. Neen. Een ounce is ongeveer 30 gram. Want dat is logisch of zo. Echt sterf met je Engelse kutmaten, serieus. Gelukkig maak ik ondanks al mijn eigenwijsheid soms wel verstandige keuzes en bedacht op tijd dat dit echt te veel garnalen waren… dus meer dan de helft ligt nog steeds in mijn vriesvak. Maar nog steeds had ik twee keer zoveel vulling dan in het originele recept en stond ik na het schoonmaken van de garnalen bijna 50 van die dingen de vouwen. Het werd later en later en de maan kwam op en de maan ging onder en de vogels begonnen te fluiten… Nee, gekkigheid. Zo erg was het niet. Maar het was wel erg.

Ook stond mijn hele aanrecht vol met dumplings, want ik had meel op een snijplank gedaan en die dingen met tussenruimte naast elkaar opgesteld, klaar om gestoomd of ingevroren te worden. Ik had natuurlijk geen papiervellen voor in het mandje gekocht bij de Amazing O. (want die zijn net zo duur als het mandje) en fröbelde zelf met wat bakpapier en een perforator. Vervolgens was het nog goed opletten dat de dumplings elkaar alsnog niet raakten in het mandje en waren er uiteindelijk twee rondes nodig om 15 dumplings te stomen, maar dan had je ook wat of zo. Maar eerlijk is eerlijk, na het maken van de dumplings voelde ik me wel een beetje als het poppetje op het mandje hierbeneden: redelijk uitgeput van alle 45 stappen die ik moest doorlopen om dit kookavontuur tot een goed einde te brengen, inclusief het rommelen met het voor mij nog totaal onbekende stoommandje.

Ga je nu nooit meer dumplings maken, Elise?
Ben je gek, tuurlijk wel. Van 50 dumplings eet ik ongeveer drie tot vier keer, dus het is echt wel de moeite. En als ze eenmaal bevroren zijn, kun je ze heel makkelijk in een zakje of een bakje bij elkaar bewaren, dan is het risico op een dumplingklont gereduceerd tot nul. En je kunt ze gewoon bevroren in het stoommandje zetten, dat is ook handig. Ik begrijp natuurlijk volkomen dat jullie nu staan te trappelen om ook een keer vijftien uur van je week te besteden aan het maken van dumplings, daarom heb ik de recepten voor Chinese dumplings en Koreaanse dumplings op het kookblog gezet. Joe.