25 nov Dertien in een Dozijn: Eindhoven

Een paar weken geleden ging ik naar een concert in Eindhoven. Omdat Eindhoven ook op mijn lijstje stond voor het project  Dertien in een Dozijn heb ik die twee dingen maar meteen met elkaar gecombineerd. Eindhoven was een van de eerste steden die ik op mijn lijstje gezet heb. Vroeger ging ik er wel eens winkelen met mijn ouders, want ze hebben daar koopavond op vrijdagavond. Ik vond dat nooit zo geslaagd, want er was weinig te beleven in Eindhoven, zo eind jaren 80/begin jaren 90. Maar tegenwoordig is de stad serieus leuk. Omdat R. er in de buurt woont, kom ik er de laatste jaren regelmatig. En zag ik er al veel mooie voorstellingen, concerten en andere toestanden. Best prima dus. Met mijn telefoon en de baksteen (mijn powerbank van minstens achtendertig kilo) in mijn tas, toog ik naar Eindhoven. Alwaar ik meette met R., met wie ik later die middag naar het concert zou gaan. Maar eerst moesten er wat foto’s gemaakt worden van wat onderwerpen die ik eigenlijk ook nog niet helemaal vastgesteld had. Moeilijk, maar wel nog flexibel. Dat wordt in de volgende edities dus wel anders, dan moet ik echt vooronderzoek gaan doen voor bepaalde onderwerpen, anders zoek ik me onnozel…

MUURTEKST

Gedurende deze editie van Dertien in een Dozijn ga ik in elke stad op zoek naar een tekst op een muur. Dat kan een gedicht zijn of een quote. Of een wijsheid, zoals de beroemde wijsheid van Piet in de stationshal van Eindhoven. Maar wat zag mijn oog? Piets wijsheid was niet compleet, iemand had een paar van Piets letters gejat. Of Piet heeft zich na al die jaren ontpopt tot een waar orakel van Delphi en zwatelt er lustig op los. Wie zal het zeggen? Tijd is trouwens ook een ongrijpbaar iets, zoals jullie kunnen zien.

WILDPLAKKERIJ

Ik houd van rare stickers op elektriciteitskastjes, lantaarnpalen of stoplichten. Jullie vinden het misschien allemaal niet zo mooi of rommelig, maar ik vind het wel gezellig. Ik hou niet zo van dat aangeharkte, dat keurige. Plak maar af en toe een rare sticker tegen een lantaarnpaal, daar wordt de wereld beter van. Ik moet namelijk regelmatig lachen om rare stickers. Daarom heb ik besloten om er een onderwerp van te maken tijdens deze serie. Hier niet per se hilarische stickers, maar wat kleurige gezelligheid vanaf Stratumseind. Joe.

VLAGGETJES

Thuis (de plek waar de theorie van zo’n project tot stand komt) had ik bedacht dat ik een foto ging maken van de stadsvlag in elke stad die ik ga bezoeken. Eenmaal in het veld bleek het allemaal wat lastiger. ‘Stadsvlag?’ zei R., ‘Ik heb hier in Eindhoven nog nooit een stadsvlag gezien.’ En toen werd het onderwerp dus vlaggetjes. Dat gaat waarschijnlijk ook niet makkelijk worden (er valt weinig te vieren op het moment), maar we gaan het zien. Anders hang ik zelf de slingers wel op. Hee, wat zijn dat voor een braakgeluiden?

STREET ART

Natuurlijk ga ik in elke stad een foto maken van street art. Ik ben dol op street art, net als op stickers. Wat creativiteit in de openbare ruimte is nooit weg, namelijk. In Eindhoven heb je best wel veel street art, dus heel moeilijk was het niet om iets te vinden. De foto kiezen was wat lastiger. Deze dame vonden we toen we ergens onder een onooglijk poortje doorliepen, want ik had iets gespot. ‘Ik ben hier nog nooit geweest,’ zei R., die kind aan huis is in Eindhoven. ‘Welkom bij mijn project,’ zei ik, ‘Anders kijken is een kunst.’

BEDENKELIJKE HUURFIETSEN

Overal zie ik van die gekleurde huurfietsen. Ik vind dat zo’n dom concept, mensen. Ga naar de fietsenmaker, koop een nog redelijk op krachten zijnde tweedehandsje en gebruik dat als stadsfiets. Dat spaart je een hoop geld uit. Zelfs als je af en toe je band laat plakken. Dit is dan ook geen reclame. Het is gewoon een onderwerp in het hedendaagse Nederlandse straatbeeld dat de gemakzucht van de moderne mens weergeeft. Deh. Dat is me nog eens een stevig potje postmodernistische duiding. Met een gratis Batman on the side.

KUNST IN DE OPENBARE RUIMTE

Gaandeweg de wandeling besloot ik dat er ook kunst in de openbare ruimte op mijn lijstje moest komen te staan. Driftig krabbelde ik het op mijn kladblaadje, waar ik al een paar onderwerpen had doorgestreept en vervangen door nieuwe. ‘Staat die Balzak van Rodin nog bij het Van Abbe?’ wilde ik van R. weten. ‘Ja,’ zei R. droog. ‘Mooi,’ reageerde ik. Als ik maar Balzak tegen Balzac kan zeggen, dan ben ik gelukkig. Zo heb ik in Parijs eens een Balzak-thema-wandeling gedaan. Dag van m’n leven gehad, dat snappen jullie ook.

JUGENDSTIL OF IETS DAT DAAR OP LIJKT

Op Twitter had ik de suggestie gekregen om Jugendstil te fotograferen. Ik deelde mijn vreugde, maar ook mijn zorgen daarover met R., omdat ik van mening was dat dat in Eindhoven nog wel eens lastig zou kunnen worden en ik het jammer zou vinden als het van het lijstje af zou flikkeren. Maar toen liepen we even een rondje door een woonwijk tegen het centrum aan. Daar doemde dit oude schoolgebouw op. ‘Ik noem de categorie gewoon Jugendstil of iets wat daarop lijkt,’ zei ik, ‘Ik vind die letters Jugendstil genoeg.’ En toen was dat ook weer dat.

REGENBOOG

Overal in steden zie je ook vrolijke regenboogdingen. Zebrapaden bijvoorbeeld. Maar na anderhalf uur door Eindhoven lopen, had ik alleen nog maar een vlag bij een café gefotografeerd. ‘Een vlag, een vlag,’ mopperde ik tegen R., ‘Ik heb al vlaggetjes. Dit moet beter.’ Maar er kwam niks beters. Tot we nog even een rondje liepen na het concert en ik in de verte opeens dit viaduct zag. Daar ben ik toen op afgerend zoals Maria in The Sound of Music over de alm rent, inclusief zwaaiende armpjes.

LELLIKE LAMPJES

In Eindhoven hadden ze last van de naweeën van Glow en daarom stonden overal in het centrum lellike lampjes. Of misschien is dat ook wel de kerstverlichting, ik heb werkelijk waar geen idee. ‘Lellike lampjes heb je ook overal,’ zei ik tegen R., ‘Al is het maar aan de oliebollenkraam.’ En zo kwamen de lellike lampjes op het lijstje. Ik vraag me trouwens af of de lellikheid van deze lellike lampjes nog overtroffen gaat worden deze editie. Bloed uit m’n ogen, echt waar.

RODE DEUR

In de vorige editie van dit project heb ik in twaalf steden gezocht naar een blauwe deur. Ik besloot dat dingen nu drastisch anders moesten en daarom ging ik op zoek naar een rode deur. Kijk dit prachtige exemplaar nou eens. Fris in de verf. Naast vier kranige brievenbussen.  Dat roept bij mij dan meteen weer vragen op. Waarom vier? Is het een studentenhuis? Is het huis opgedeeld in vier appartementen? Heeft elk gezinslid een eigen bus?  Ik had bijna aangebeld bij een van de vier bellen (op zich een hint), maar R. kon me nog net tegenhouden.

GEEL

Geel is mijn lievelingskleur en daarom besloot ik in elke stad iets geels te fotograferen. Dit is best wel makkelijk, maar ik probeer dan toch wat te vinden dat iets verder gaat dan het voetgangersknopje bij het stoplicht of zo. En dus viel mijn oog weer op een sticker. Of nou ja, het oog van R., want die zat er op een gegeven moment ook lekker in. Meerdere onderwerpen op een foto is trouwens ook wel een ding in dit project. Misschien loof ik aan het einde van de rit nog wel een prijs uit voor de lezer met de meeste onderwerpen in één foto.

PLAATSNAAM 2.0

Tijdens de vorige editie van Dertien in een Dozijn maakte ik altijd een foto van de plaatsnaam op het station. Dat was te makkelijk en jullie weten inmiddels: ik hou niet van makkelijk. Dus daarom heb ik in deze editie het onderwerp ‘plaatsnaam 2.0’ opgenomen. Wat dat 2.0 precies inhoudt, weet volgens goede traditie niemand. Maar deze lamp in een Eindhovense etalage heeft op zich wel de toon gezet. We zullen zien wat de eerstvolgende stad ons gaat brengen op de schaal van 2.0, spannend hoor.

HUISNUMMER 21

In deze editie ga ik ook huisnummers fotograferen. Zoals geel mijn lievelingskleur is, is 21 mijn lievelingsnummer. Dus dat was snel bekeken. Het lijkt makkelijk, maar het zoeken van huisnummer 21 is nog best wel een ding. Stel je begint te lopen in een straat bij huisnummer 1, je raakt afgeleid en plots ben je bij 431 (een reële mogelijkheid bij mij). In dat geval moet je dat hele pokkeneind terug lopen. En dan zul je altijd zien dat er daar geen bordje is. Of erger nog: een duf bordje. Toestanden toestanden.