15 mei Dertien in een Dozijn: Gouda

Laatst was ik voor een sollicitatiegesprek in Den Haag en toen ben ik op de terugweg uitgestapt in Gouda, want dat is een van de steden die ik op mijn lijstje heb staan voor Dertien in een Dozijn. Het sollicitatiegesprek verliep niet al te denderend, maar ik besloot om niet bij de pakken neer te gaan zitten. Het weer was mooi en mijn gemoed ondanks alles zeer opgeruimd, dus opgewekt en vol goede moed betrad ik de Goudse binnenstad. Ik was wel al vaker in Gouda geweest, maar de laatste keer was al best wel wat tijd geleden (ik gok een jaar of tien…?), maar ik herinnerde me een leuke, oude stad met veel interessante hoekjes. Dus daar ging ik, met mijn telefoon en de baksteen (mijn powerbank) in mijn tas. Op naar een nieuwe editie van dit altijd lollige projectje.

MUURTEKST

In Gouda waren er ook muurgedichten, maar ik krijg na drie edities van dit fotoproject een beetje een sik van muurgedichten. Of misschien krijg ik wel een sik van gedichten überhaupt. Ja nee, ik zeg dat maar gewoon eerlijk, dan weten jullie waar jullie aan toe zijn. Verwacht van mij geen diepe bespiegelingen op het werk van J.C. Bloem, Gerrit Achterberg of Lucebert. Poëzie is gewoon niet zo mijn stiel, zullen we maar zeggen. En om dat kracht bij te zetten, deel ik hier een heel ander soort muurtekst. Die er zo te zien al langer opzit dan al die vermaledijde muurgedichten, dus ook een soort van historisch… zullen we maar zeggen.

WILDPLAKKERIJ

Het was nog verdomd moeilijk om een beetje goede stickers te vinden in Gouda. Niet bepaald heel veel wildplakkerij daar. Ook weinig graffititags. Sommige steden zijn wat actiever in het opruimen van rommeligheid in de openbare ruimte, dat was me tijdens de vorige editie van dit project ook al opgevallen. Maar niet getreurd, ondergetekende is inmiddels een veteraan. Op de terugweg naar het station viel mijn oog op dit katje aan de achterkant van een setje borden. Het is niet de beste vondst, maar à la. Je kunt niet altijd alles hebben en perfectionisme is sowieso vies en de duivel, dus dat is het dan.

VLAGGETJES

Het vinden van vlaggetjes bleek helemaal geen probleem in Gouda, want de stad viert dit jaar het feit dat ze daar 750 jaar geleden stadsrechten kregen, dus het hele centrum was bezaaid met deze rood-witte vlaggetjes. Mijn inner-Sittardse dacht de hele tijd: ‘Nu pas 750 jaar stadsrechten? In Sittard was dat al in 1993! Tssssk man, belachelijk!’ Maar ik was me er tegelijkertijd ook heel bewust van dat dit veroorzaakt werd door de beroemde Limburgse Calimero, die ik achter mij aansleep als een soort gevangenisbal aan mijn been. Leuk joh, echt waar.

STREET ART

Er was weinig spontane graffiti in Gouda, maar ik had wel al op google gezien dat er een aantal toffe murals waren, waarvan ik besloot onderstaande op te zoeken. Deze bevond zich aan de rand van het centrum, wat ervoor zorgde dat ik weer in allerlei leuke, stille straatjes en gekke steegjes belandde. Dat is wat ik zo leuk vind aan Dertien in een Dozijn, je komt op plekken waar je anders niet zou komen en het dwingt je om op andere dingen te letten dan dat je normaal zou doen. De wereld bekijken vanuit een andere invalshoek, dat vind ik altijd bijzonder leuk. En dan ook nog zo’n parel van een mural vinden! Tof hoor.

BEDENKELIJKE HUURFIETSEN

Ik heb het in vorige edities ook al gezegd, maar het concept ‘bedenkelijke huurfietsen’ heb ik een beetje los moeten laten, omdat er niet in elke stad van die bedenkelijk huurfietsconcepten te vinden zijn. Of ik herken ze niet als dusdanig omdat ik geen local ben. Dat kan natuurlijk ook. Maar omdat Nederland het fietsland bij uitstek is, is er altijd wel ergens een fiets te fotograferen en deze vrolijkerd vond ik naast de kerk. Ik vermoed dat veel mensen deze nog best wel bedenkelijk vinden, maar ik zou best zo’n geval willen hebben. Ik bedoel: het is geel en het is met bloemen en het brengt je van A naar B. Hallo zeg, wat wil je nog meer?!

KUNST IN DE OPENBARE RUIMTE

In Gouda was een groot kunstproject aan de gang, waarvoor ze mensen 50 remakes hebben laten maken van een beroemd beeld in de stad, de kaasboerin. Dit was de eerste die ik tegenkwam op weg naar de binnenstad en ik vond dit obstakel dusdanig intrigerend dat ik er meteen een foto van nam. Even later zag ik nog veel meer van dit soort beelden, ze waren overal! Het duurde even voor ik ontdekte dat dit ook een project was dat samenhing met de viering van 750 jaar stadsrechten. Ja, Elise verbindt de dingen. Soms kom ik een beetje langzaam op gang, maar vervolgens duid ik het de moeder.

JUGENDSTIL OF IETS DAT DAAROP LIJKT

Vlakbij het station was een Jugendstilpand, had ik op google gezien. Dus daar ben ik maar meteen heen gelopen. Het probleem met het fotograferen van panden is echter dat je zelden het pand fatsoenlijk op de foto krijgt. Voor deze exercitie moest ik in een grasperkje tussen rijbaan en fietspad gaan staan en dan nog kreeg ik het pand er niet helemaal óf scheef op. En er stond sowieso een verkeersbord in beeld. Ik moet echt eens op een cursus ‘Op een aantrekkelijke manier panden fotograferen voor gevorderden’, want thuis zit ik me altijd kapot te ergeren als ik de foto’s terugkijk en bewerk voor dit weblog. Daarom maar een detail van het raam, dat onmiskenbaar kenmerken van Jugendstil vertoont.

REGENBOOG

Op een aantal van de kaasboerinnen in de stad trof ik ook regenboogkleuren aan. Alles hing weer met elkaar samen, mooi is dat altijd. Deze stond naast de kerk en ik vond het het meest geschikte exemplaar om in dit blogje te delen. Weer een mooie, andere manier om de regenboogkleuren vast te leggen. Dat ik niet op zoek hoefde naar een regenboogzebrapad was ook mooi meegenomen, dus opgewekt zette ik dit met teksten beplakte beeld op de foto. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik eigenlijk niet gekeken heb wat voor een teksten het waren. Je kunt ook te ver gaan in je duiding, hè. Verbeelding en de werkelijkheid bevragen is ook een groot goed.

LELLIKE LAMPJES

Net als met de bedenkelijke huurfietsen heb ik mezelf in mijn voet geschoten door lellike lampjes als thema te kiezen. Er zijn namelijk helemaal niet zoveel lelikke lampjes in het Nederlandse straatbeeld te vinden. Wat op zich jammer is, want ik hou erg van lellike lampjes en vergelijkbare kitsch. Maar goed, ik liep weer eens ergens in een achterafstraatje te dwalen en daar zag ik deze fantastische blauwe regen tegen een gevel. En lampjes. Die niet per se heel mooi zijn, maar eerder niksig dan lellik. Ik heb ze toen toch maar vastgelegd omdat ik zo’n voorgevoel had dat het niet veel beter zou worden. Dat voorgevoel bleek te kloppen.

RODE DEUR

Waar ik in Leiden struikelde over de rode deuren, moest ik in Gouda best nog wel zoeken om een goede kandidaat voor een foto te vinden. Maar op weg naar de mural die je hierboven hebt gezien, passeerde ik deze rode deur. Je ziet ook vrij duidelijk wie hier woont. Wat ik altijd een beetje een gek idee vind. Dat er nu allerlei mensen onwetend zijn over het feit dat ik hun voordeur heb gefotografeerd en op mijn site heb gezet. Omdat ie rood is. Het blijft een rare hobby, zo’n website als deze.

GEEL

Gele dingen vind je over het algemeen overal in overvloed en ze vallen ook altijd lekker op, want ze zijn geel. Toen ik onderweg was naar de mural (alweer) kwam ik ook langs deze kruiwagen met wat ontluikend groen erin. Ik vond het wel een geinig soort geveltuin en zette hem op de foto. Waarbij ik trouwens bijna op mijn kont viel, want soms ga ik dan hurken voor een foto en dat is niet altijd een goed idee als je zo lomp bent als ik. Ik kan gewoon het beste in bed blijven liggen ’s ochtends, dan kan ik ook niet over mijn eigen voeten struikelen. Pomtiedom.

PLAATSNAAM 2.0

Gouda is natuurlijk best wel een toeristisch oord en toen ik de negende cirkel van de hel passeerde (lees: een winkel met toeristenmeuk) bedacht ik dat ik daar natuurlijk prima de naam van de stad kon vinden op een ansichtkaart of een koelkastmagneet. En dat klopte. Ik had me eigenlijk voorgenomen om niks over kaas te gaan fotograferen, maar ja. Toen waren er de kaasboerin-beelden en nu deze kaart. Misschien is het wel gewoon een onontkoombaar thema in Gouda. Ja.

HUISNUMMER 21

Ik heb me ook het schompes gezocht naar huisnummer 21. Of beter gezegd: naar een beetje een afwijkende nummer 21, want veel huizen in Gouda blijken hetzelfde soort, saaie huisnummerbordje te hebben. Deze nogal schreeuwerige 21 prijkte aan de gevel van een voormalige kapperszaak, waarvan de eigenaar een treurig briefje achter de deur had gehangen dat hij of zij de werkzaamheden had moeten staken door corona en de ziekte van Parkinson. Zo zie je maar weer, achter elke voordeur leeft een verhaal.