28 aug Berlino: Mijn favoriete buurt

Mijn favoriete buurt

Ik moest even terugbladeren om te kijken of ik in dit oneindige Berlino-project al een keer gezeurd had over de Kurfürstendamm en omgeving, maar dat blijkt nog niet zo te zijn. Dus dat gaan we in dit blogje doen, dan hebben we het maar meteen gehad en kan ik daarna door met mijn leven. Dat is ook zo’n beetje mijn strategie als ik in de buurt van de Kurfürstendamm ben: I get on with it. Ik heb geen hekel aan dat gebied of zo, maar toen ik er de eerste keer was, dacht ik: dit is net Keulen of Düsseldorf. Ik hing toen wat rond in een nog half verrot Prenzlauer Berg, dus dat vond mijn romantische ziel (haha) gewoon veel leuker dan weer zo’n naoorlogse kopie van een West-Duits centrum. Dat kende ik natuurlijk al jaren als halve Keulen/Düsseldorf-local. Dus dit deel van Berlijn is niet een plek waar ik heel vaak kom. Maar met kerst heb je er een leuke kerstmarkt, er zijn dan veel kitschlichtjes (schrijf ik ook nog wel eens wat over, in 2027… want het schiet natuurlijk voor geen meter op met mij en die lino’s) en er zit tegenwoordig een leuk winkelcentrum, Bikini Berlin. Ik hou helemaal niet van winkelcentra, maar deze heeft echt leuke winkels, waar ik regelmatig dingen koop ook.

Tijdens dit bezoek van Berlijn was ik in deze buurt omdat ik de Gedächtniskirche nog een keer van dichtbij wilde bekijken. Ik was er wel geweest de eerste keer dat ik in Berlijn was, maar dat was een volle dag waarin ik te veel had bekeken en wellicht ook niet zo goed had opgelet, dat heb ik wel vaker als ik een dag volplemp met te veel dingen, dat is altijd een puntje van aandacht hier. Ik had namelijk thuis gezien dat het oude gedeelte van de kerk een mooi mozaïekplafond had en dat was me de vorige keer helemaal ontgaan. Of het was toen dicht, geen idee. Dus zei ik tegen J., tijdens een van onze vele bezoeken aan de Hackescher Markt dat ik daar nog wel eens wilde kijken, in het altijd sfeervolle West-Berlijn. Vervolgens togen we die kant op, je kunt namelijk moeilijk de hele dag op het terras blijven zitten. Ik vermoed trouwens dat we wel meer deden dan terrashangen die dag, maar daar zijn geen foto’s van. Ik maak soms verdacht weinig foto’s als ik in Berlijn ben, ik vraag me af of dat nog een keer problemen op gaat leveren bij het reconstrueren van deze blogjes, sommige dingen zijn lang geleden en bepaalde plaatsen heb ik al tig keer bezocht, dus dat kan nog wel eens schimmig worden. Niet dat jullie verder merken als ik iets verzin of in een verkeerd jaar plaats, maar toch.

Terug naar mijn favoriete buurt. De Gedächtniskirche is natuurlijk altijd de moeite waard. Hij werd eind negentiende eeuw gebouwd in opdracht van Keizer Wilhelm II ten nagedachtenis aan zijn grootvader Wilhelm I. Die had blijkbaar nog niet genoeg Denkmale, want onderweg in de trein naar Berlijn kom je altijd langs een loeigroot beeld van die gast op een heuvel. De officiële naam van de kerk luidt dan ook Kaiser-Wilhelm-Gedächtniskirche. In de Tweede Wereldoorlog werd de kerk deels vernietigd door een bombardement op Berlijn in november 1943, maar na de oorlog werd besloten om de resten van de kerk te laten staan, ze te restaureren en er een nieuwe gebedsruimte bij te bouwen. Je kunt beide bezoeken tegenwoordig. Zoals ik al zei, zijn de mozaïeken (volgens mij met scènes uit het leven van Willem I) erg mooi en het nieuwe gebouw heeft een bijzondere sfeer, want het zit vol met kleine glas-in-loodraampjes die altijd een speciale lichtinval geven als je daar binnen bent. Is het iets waar ik voor omloop? Nee, maar als ik de Bikini Berlin (die er tegenover ligt) leeg gekocht heb, ga ik er wel altijd even kijken of een kaarsje opsteken. Je maakt van alles mee met mij tijdens een dag Berlijn, zoveel is zeker.

(Naschrift: Ik had me toch problemen om deze afdruk te maken, mijn lino bleek keivettig, de inkt wilde niet hechten! Maar zoals altijd in situaties met vet bood Dasty uitkomst en daarom wil ik graag even vermelden dat dit blogje tot stand is gekomen in samenwerking met Dasty. En ze betalen me er niet eens voor, na!)