25 aug De geboorte van een obsessie
Vandaag is het 20 jaar geleden dat het huwelijk van kroonprins Haakon van Noorwegen en Mette-Marit Tjessem Høiby plaatsvond in Oslo. Nu denken jullie vast: Wat een treurnis, ze heeft het op haar kalender gemarkeerd. Maar zo erg ben ik helegaar niet. Deze bruiloft is namelijk één van de vele koninklijke huwelijken waar ik he-le-maal niks van meegekregen heb. Mijn lijst met gemiste rojaltiehuwelijken is best lang en er staan zeker twee huwelijken op waarvan iedereen altijd zegt: ‘Huh, wat? Hoe kun je die nou niet gezien hebben?’
Nou, ik kan dat. Ik ben echt een rojaltiewatsjer van de lakse soort. Stel op een zonnige dag bier en bitterballen voor en ik laat de rojalties gewoon stikken. Zelfs als ik me al een week verheug op de juwelen (mijn werkelijke obsessie) of op het affakkelen van rare outfits.
In 2001 hield ik me alleen maar bezig met het Nederlands koningshuis en een beetje zijdelings met het Belse, want ik vond Mathilde top, haar dochter heette ook Elisabeth en Fabiola was een grappig vrouwtje. Heel diepgravend allemaal. Ik heb toentertijd wel iets meegekregen van Haakon en zijn partybride-met-kind, maar als ik eerlijk ben, wist ik niet eens hoe de beste man eruit zag. Ik had nog geen internet op mijn studentenkamer en het rojaltiewatsjen beperkte zich tot het doorbladeren van de roddelblaadjes in de zes weken oude leesmap bij mijn ouders thuis. Verder besprak ik af en toe de rojaltiethema’s van die tijd met mijn koorgenoten. Als je als student een bejaardenhobby hebt (zoals zingen in een klassiek koor) dan is de kans vrij groot is dat er daar meer mensen zijn die best makkelijk over andere bejaardenhobby’s praten. Bejaardenhobby’s komen namelijk nooit alleen, dat is best een belangrijke wetmatigheid in het leven.
Maar goed, ik dwaal af. Terug naar het Noorse huwelijk. Het onderwerp van deze serie (jawel, het is een serie…) was daar ook en droeg daar voor het eerst een tiara. Een memorabel moment. Zes weken later las ik in de leesmap bij mijn ouders wat over de tiara. En dat koninklijke vrouwmensen die meestal pas dragen na hun huwelijk en dat dit bijzonder was. Ik denk dat toen mijn juwelenobsessie geboren is. Of ik romantiseer het moment en gebeurde dat eigenlijk op een regenachtige Koninginnedag in 2006 bij mijn ouders in de garage (dit is waarschijnlijker, ik leg in een volgend verhaal nog wel eens uit waarom).
[Naschrift: Rojaltiejuwelen vind ik dus zo fascinerend dat ik overweeg ze een eigen serie te geven hier. Maar ik ben er nog niet uit of dat een goed idee is, want ik vind één rojaltieserie wel genoeg. Dit is een DUITS CULTUURTANKSTATION voor Christus’ zaakje. Maar misschien moet ik het gewoon zien als de pulp die de kunst bekostigt. Ja.]