30 nov Het gemiste huwelijk
Ik heb het huwelijk van Willem-Alexander en Máxima dus niet gezien. Live, bedoel ik dan. Ik heb het later een keer terug gekeken, maar dat was toch niet hetzelfde. Het toeval wilde namelijk dat er op 2 februari 2002 een koorweekend van mijn studentenkoor op de rol stond. Koorweekenden waren altijd vrij episch en werden vaak al ver van te voren ingepland, dus hoe Wax en Max in godsnaam op het onzalige idee gekomen zijn om hun bruiloft in hetzelfde weekend te plannen, is mij echt een volslagen raadsel. Ik ben daar nog steeds wel een beetje verbolgen over. Maar ik blijf daar dan toch niet voor thuis, hè. Om te rojaltiewatsjen. Als er een rojaltie-activiteit voorvalt en ik heb niks te doen: prima. Zo heb ik bijvoorbeeld het hele huwelijk van Victoria van Zweden gebinged op een vrije zaterdag. Maar de trouwerij van Keet en Wim heb ik dan weer niet gezien omdat ik een vriendin als proefpersoon ging helpen met haar EEG-onderzoek. (Ik bleek hersengolven te hebben, ook altijd nuttig om te weten).
Maar in plaats daarvan zat ik ergens in het buitengebied van Groesbeek bij een kampeerlocatie, op een schommel. Ik weet niet of jullie je het nog kunnen herinneren (of dat je überhaupt al leefde, want op die leeftijd begin ik nu wel te komen, dat ik dat af en toe tegen mensen kan zeggen), maar het was die dag echt extreem mooi weer. Waarom ik niet binnen met wat andere geestelijke bejaarden naar dat huwelijk zat te kijken, is een nog groter raadsel dan de beroerde planning van Willem-Alexander en Máxima. Ik heb het al eens eerder gezegd, maar dat koor was een prima plek om eens goed je hart te luchten over je rojaltie-obsessie. Op andere plekken vinden mensen het altijd nodig om te zeggen dat ze republikein zijn. Ja, denk ik dan. Ik op zich ook, maar dat staat los van het watsjen. Maar goed. Blijkbaar had ik besloten dat ik dat weekend ging doen of ik cool was. Op mijn schommel in het februarizonnetje. Fok het Koningshuis. Anarchie jong.
Een paar jaar later, toen mijn obsessie groteske vormen aannam en ik veel op rojaltieforums rondhing, besprak ik dit voorval een keer met wat rojaltievrinden. Iedereen was totaal in shock, dat ik (de Máxima-expert van de groep) die trouwerij niet gezien had.
‘Oh neen!’ zei T. uit Portugal, ‘Dat kan niet, ik heb hier een dvd met het huwelijk. Ik maak een kopie en stuur hem naar je op!’
‘Dat hoeft niet!’ verzekerde ik haar, ‘Die dvd ligt hier ook voor drie euro bij de Kruidvat en volgens mij staat het hele spektakel ook op youtube.’
Maar T. wilde niks van mijn bezwaren weten en zo kreeg ik een heel verrassingspakket uit Portugal thuisgestuurd. En dus heb ik nu een illegale kopie van het huwelijk van Willem-Alexander en Máxima. Met daarop als bonus nog heel veel meer over heel veel andere Oranjehuwelijken. Als Netflix ooit mocht ontploffen, dan heb ik tenminste nog een plan B, zullen we maar zeggen.
[Naschrift: het maken van deze illustratie was echt razend leuk om te doen, vooral het vinden van een oplossing voor het sluierprobleem en de witte jurk op een witte achtergrond. Het verhaaltje erbij is eigenlijk alleen maar een smoesje om af en toe eens een uur of drie in Photoshop te gaan zitten pielen en dingen uit te proberen, want dat doe ik het allerliefste. En na bijna 20 jaar klooien en kutten met dat programma (nou ja, niet altijd even intensief) begin ik nu op een punt te komen dat ik denk: ja, het doet wat ik wil en niet meer andersom. Dat is me toch een potje leuk, minse. Ik kan er maar niet over uit…]
